In het Friesch Dagblad van 12 augustus staat een prachtig artikel over ons dierenpension Matu!”

Elke week staat er een dierenverhaal in de zomeredities van het Fries Dagblad. Helemaal trots zijn we op het mooie verhaal wat er over dierenpension Matu in de krant van 12 augustus is verschenen! Leest u verder......

Bisteboel

In dierenpension Matu in Gorredijk wordt op een unieke manier invulling gegeven aan de verzorging van mens en dier. Een groep cliënten van Talant draagt enthousiast een steentje bij.

Zachtjes is het gesnurk van Bram, een kleine witte maltezer-kruising te horen. Het ronkende hondje ligt als een koning op schoot bij de 53-jarige Geert, die in een rolstoel zit. Hij is al sinds 2006 een van de cliënten met een verstandelijke beperking die bij dierenpension Matu (wat ‘opent deuren’ betekent in de taal van de Inuit) over de vloer komt. Oprichtster Gina van der Heijde ziet het tafereel met een glimlach aan. ,,Bram wil per se bij Geert op schoot liggen. Anders blijft-ie onrustig en begint hij te blaffen.”

Het is precies wat Van der Heijde voor ogen had toen ze dertien jaar geleden de deuren van Matu opende.

Samen met medeoprichtster Bianca Holtrop kwam ze op het idee om een dierenpension te beginnen, waar mensen met een verstandelijke beperking kunnen werken en zo in contact te komen met

dieren. ,,Wij vonden dat ook zij liefde van dieren moeten kunnen ervaren. In een instelling lukt dat nou eenmaal niet, maar hier bieden we die gelegenheid wel.”

Holtrop en Van der Heijde, die een zorgachtergrond hebben en ook in een dierenasiel werkten, stapten in 2001 met het idee naar het bestuur van Talant. Dat reageerde enthousiast en gaf groen licht om het plan verder uit te werken. ,,Daar hebben we vijf jaar over gedaan. Je krijgt te maken met allerlei regels, moet vergunningen aanvragen, het financieel rond zien te krijgen en een locatie zoeken.”

Die werd gevonden op een bedrijventerrein in Gorredijk. Daar staat nu al dertien jaar een ruim opgezet dierenpension, waar zo’n dertig honden en twaalf katten kunnen logeren. De cliënten van de ‘werkgroep’ helpen bij het schoonmaken van de verblijven, het klaarzetten van het voer of helpen mee met de administratie. ,,Ieder draagt bij op zijn of haar eigen niveau”, legt Van der Heijde uit. ,,Daarnaast hebben we ook een ‘sfeergroep’. Dat zijn mensen, zoals Geert, die in een rolstoel zitten of bedlegerig zijn, maar hier komen genieten van de honden en katten.”

 

Kleinschalig

In de kantine lopen de honden vrij rond tussen de cliënten. Ze spelen met elkaar en zorgen voor veel vrolijkheid. Een al te enthousiaste stabij ‘helpt’ een cliënt bij het dweilen: terwijl deze de vloer schoon probeert te maken, zet het speelse beest zijn tanden in de dweil. Het is bij Matu allemaal geen probleem, want juist die vrijheid en aandacht voor de logés maken het dierenpension bijzonder. ,,De manier waarop wij werken is uniek in Nederland. Er zijn wel pensions waar mensen met een verstandelijke beperking werken, maar die zijn commercieel en groter van opzet. Wij zijn kleinschalig en gericht op extra aandacht voor de dieren.”

Want bij Matu het mes snijdt aan twee kanten. De cliënten genieten van de dieren en de dieren ook weer van hen. ,,Dat vinden baasjes ook zo fijn aan dit pension. Hun huisdier kan iets betekenen voor onze cliënten en die geven liefde terug. Ik vind het mooi dat mensen daar zo enthousiast van raken. We kunnen de vraag naar een plekje amper aan en de reserveringen voor volgend jaar stromen alweer binnen. Dat is prachtig. Wij hoeven geen winst te maken, maar moeten wel quitte draaien.”

Dat lukt en zo draait het dierenpension al dertien jaar op volle toeren. Naast Van der Heijde werken er nog vijf betaalde krachten en helpen ook vier vrijwilligers mee bij de dagelijkse werkzaamheden. Ze doen het allemaal met groot plezier. ,,Helemaal als je ziet wat het met onze cliënten doet. We hebben hier een blinde man van zeventig jaar werken. Hij bloeit helemaal op als hij weer eens een lik over zijn wang krijgt of het kwispelen rond zijn benen voelt. Zijn dag is dan helemaal goed. Daar doen wij het allemaal voor.”

De tekst is van Mark Vallinga en de foto is gemaakt door Rens Hooyenga